„Odnowa komórki, a tym samym całego organizmu zależy od uzupełnienia deficytu nieorganicznych soli” – mawiał dr Wilhelm Heinrich Schüssler. Odkrył on, że niedobór soli mineralnych w ludzkich komórkach prowadzi do wielu znaczących zaburzeń, a w konsekwencji do chorób. Co więcej, podkreślał, że wprowadzane do organizmu sole nie są homeopatami, nie są też lekami.
Wilhelm Heinrich Schüßler – kim był?
Niemiecki lekarz żyjący w XIX wieku. Odkrycia naukowców: Virchowa oraz Moleschotta zainspirowały go do poszukiwania soli mineralnych, które są najistotniejsze dla funkcjonowania człowieka. Liczne eksperymenty w tym zakresie spowodowały, że stworzył listę 12 najważniejszych soli mineralnych. W swoich badaniach dowodził, że sole mineralne obecne w organie lub tkance w największej ilości były konieczne do właściwego funkcjonowania tego narządu/tkanki. Ich niedobór natomiast wywoływał zaburzenia lub choroby. Sposobem na to było dostarczenie organizmowi brakujących soli mineralnych.
Koncepcja leczenia solami – na czym polega
Cała koncepcja opiera się na następujących filarach:
- Komórka stanowi podstawową jednostkę życia.
- Źródłem choroby są patologiczne zmiany w komórce.
- Niezbędna ilość składników mineralnych oraz odpowiednie proporcje decydują o zdrowiu człowieka.
Fundamentem całej terapii jest 12 soli mineralnych, uznanych przez autora koncepcji za najważniejsze dla właściwego funkcjonowania organizmu człowieka. Są to:
- chlorek potasu,
- chlorek sodu,
- ditlenek krzemu,
- fluorek wapnia,
- fosforan magnezu,
- fosforan potasu,
- fosforan sodu,
- fosforan wapnia,
- fosforan żelaza (III),
- siarczan potasu,
- siarczan sodu,
- siarczan wapnia.
Terapia polega na dostarczaniu do organizmu preparatów, powstałych na bazie składników pochodzenia mineralnego, odpowiednich dla powstałych niedoborów. Środki te zwykle mają postać białych tabletek do ssania. Pobudzają i regulują wybrane funkcje organizmu, wspomagają także proces samowyleczenia. Regulują i porządkują stany biochemiczne, wzmacniają odporność i wykazują właściwości lecznicze.
Dr Schüssler wyrażał sprzeciw wobec twierdzenia, że jego metoda leczenia ma charakter homeopatyczny, jednocześnie podkreślał jej związki z biochemią, patologią i histologią. Wprawdzie podobieństwo przygotowania soli jest podobne jak w przypadku leków homeopatycznych – rozcieńczanie i dynamizowanie. Jednak różnica polega na tym, że homeopatia opiera się na zasadzie podobieństwa, a sole działają od zewnątrz i ułatwiają organizmowi gospodarkę w obrębie konkretnego materiału.
Sole Schüsslera – zalecenia i przeciwwskazania
Sole mineralne nie wykazują skutków ubocznych. Rzeczą jasną jest, że może dojść do błędnego ich zastosowania, ale to nie jest szkodliwe czy wręcz niebezpieczne dla organizmu. Komórki wykorzystają to, czego w danym momencie potrzebowały, pozostałe substancje odrzucają. Zatem brak przeciwwskazań oznacza, że mogą być stosowane w każdym przypadku, jednak w niektórych sytuacjach są szczególnie zalecane, m.in. w przypadku: zaparć, kłopotów trądzikowych, bólów głowy. Okazuje się, że sole łagodzą także przebieg różnych chorób, od grypy, astmy, nadciśnienia, zwyrodnienia czy zapalenia stawów aż po zaburzenia psychiczne. W drobnych dolegliwościach typu: ukąszenia czy nudności sole także mają swój pozytywny udział.
