Łuszczyca to przewlekła choroba skóry, która atakuje ludzi w każdym wieku. Zarówno osoby starsze, jak i te młodsze narażone są na zachorowania. Oprócz wpływu czysto zdrowotnego ma niestety też inny wymiar – społeczny. Niewielka świadomość ludzi na jej temat powoduje, że chorzy nie raz traktowani są jak trędowaci, choć łuszczyca wcale nie jest chorobą zakaźną.

Wielu ludzi po prostu boi zbliżać się do osób cierpiących na tę chorobę, co nie ma absolutnie żadnego uzasadnienia. Życie z łuszczycą jest więc podwójnie trudne. Wciąż poszukiwane są nowe metody jej leczenia. Co ciekawe, choroba ta występuje właściwie tylko u osób rasy białej; jako że jest przewlekła, leczenie jest żmudne, wymaga żelaznej dyscypliny i samozaparcia.

Łuszczyca niejedno ma imię

Łuszczyca to choroba skóry, polegająca na przyspieszonym i nadmiernym rogowaceniu skóry. Często na skórze pojawiają się krosty, niekiedy odchodzą całe jej płaty. Występuje swędzenie oraz rany, a w miejscach dotkniętych chorobą pojawiają się białe plamy. Towarzyszą jej niestety również objawy w obrębie innych części ciała. Rozróżniamy wiele rodzajów łuszczycy, wśród nich np.:

• łuszczycę stawową (atakuje też stawy, powodując problemy z poruszaniem się);
• łuszczycę krostkową (tworzą się wtedy krostki skórne wypełnione ropą);
• łuszczycę kropelkowatą (także paciorkowe zapalenie gardła);
• łuszczycę paznokci (początkowo może przypominać grzybicę stóp);
• łuszczycę skóry głowy (często występuje z innymi rodzajami).

Łuszczycą najbardziej zagrożone są osoby o zwiększonej tendencji do rogowacenia i przesuszania skóry, ale też alergicy skórni i osoby obciążone genetycznie. Nieodpowiedni tryb życia wzmaga objawy choroby.

Czy dieta ma znaczenie?

Tak, ma. Sposób odżywiania może znacznie polepszyć stan skóry. Osoby z łuszczycą powinny przede wszystkim unikać alkoholu, papierosów i przyjmowania tłustych i smażonych pokarmów. Istotne jest również zadbanie o odpowiednią wagę – jej nadmiar sprzyja bowiem rozwojowi choroby. Jeśli chodzi o pokarmy, które należy spożywać, to nie różnią się one zbytnio od tych, które są częścią ogólnie pojętej zdrowej diety. Warto więc sięgać po owoce i warzywa (choć np. pomidory, ziemniaki i paprykę warto ograniczyć), źródła kwasów omega-3 (a więc ryby – łosoś, makrela, tuńczyk oraz orzechy), białe mięso (a jeśli czerwone, to chude), czosnek.

Łuszczyca a depresja

Istnieje dość ścisły związek między łuszczycą a depresją. Nie dziwi to – łuszczyca szpeci skórę i złe samopoczucie często jest spowodowane bardziej troską o wygląd, niż rzeczywistym stanem zdrowia. Istotna jest też lokalizacja zmian skórnych – miejsca bardziej odkryte powodują większy wstyd, niezależnie od wieku. Nasz podopieczny może czuć się z powodu choroby wykluczony, a nawet napiętnowany. Nie sprzyjają temu ukradkowe, bojaźliwe spojrzenia obcych osób – tym bardziej warto zadbać o to, żeby łuszczycy się pozbyć.

Co z higieną?

Codzienne dbanie o higienę osobistą to jeden z najważniejszych obowiązków – zaniedbanie go spotęguje objawy schorzenia. Dobrze jest też unikać przeziębień i stresu oraz przemęczenia. Częsta kontrola uzębienia to kolejny element, który może okazać się pomocny w walce z łuszczycą. Niezbędny jest także stały kontakt z dermatologiem – rodzajów łuszczycy jest tak wiele i są tak różnorodne, że indywidualna opieka jest więcej niż wskazana. To bardzo uciążliwa choroba i niezwykle przydatna jest w jej przypadku pomoc specjalistów – wymaga ona często niestandardowych metod leczenia, przez co zmaganie się z nią samemu może nie przynosić pożądanych efektów.

Czy to tylko skóra?

Aż skóra. Choroba nie tylko dotyczy różnych części ciała, może powodować też szereg innych, dużo poważniejszych chorób. Podopieczni z łuszczycą, bardziej niż osoby nią niedotknięte, narażone są na przewlekłe choroby płuc, cukrzycę, schorzenia wątroby, zawał serca, owrzodzenie, choroby naczyń obwodowych i nerek. Dość często mamy też do czynienia z zapaleniem i obrzękiem stawów, co nie tylko utrudnia poruszanie się podopiecznym, ale i, jeśli choroba jest nieleczona, zwiększa ryzyko trwałego kalectwa. Wachlarz poważnych konsekwencji powiązanych z łuszczycą jest więc bardzo szeroki – bagatelizowanie tej przypadłości („bo to tylko skóra”) może doprowadzić do skomplikowanych implikacji u naszego seniora, włącznie ze śmiercią (w skrajnych przypadkach, przy całkowitym zignorowaniu choroby).

Najistotniejsze jest więc dbanie o zdrowy, spokojny tryb życia oraz zrozumienie następstw łuszczycy – tych zdrowotnych i społecznych. Jej przebieg jest uciążliwy, a leczenie wymaga poświęceń, ale całkowite wyleczenie jest możliwe, warto więc podjąć te wysiłki – mogą one znacząco wydłużyć życie i polepszyć jego komfort.