Udar mózgu to bardzo częsta przypadłość, zwłaszcza u osób starszych. Szacuje się, że jest to jedna z najczęstszych przyczyn trwałego inwalidztwa u seniorów! Czy tej wizji można zapobiec? Czy udar jest równoznaczny z wyrokiem śmierci? I czy udar udarowi równy? O tym wszystkim przeczytacie poniżej.

Z czym mamy do czynienia

Aby móc walczyć z wrogiem, trzeba najpierw go poznać. Nie inaczej jest z udarem. Każdy z nas zna doskonale słowo udar, słyszał je niejednokrotnie. Tylko co naprawdę ono oznacza? Czym jest udar mózgu? Otóż z perspektywy naukowej, jest to zaburzenie krążenia mózgowego, które spowodowane jest niedokrwieniem w obrębie określonego obszaru lub wylewem krwi do mózgu. W tym pierwszym przypadku mowa o udarze niedokrwiennym, który stanowi 85% przypadków. Drugi typ to udar krwotoczny. Wywołany może być przez zatory. Dla laika powyższe wyjaśnienie na niewiele się zda. Dlatego o wiele ważniejsze jest, aby zamiast definicji, poznać podstawowe objawy udaru, które powinny być sygnałem alarmującym.

Powody do obaw

U seniorów bardzo częstą przypadłością jest tak zwany cichy udar, który charakteryzuje się mikrokrwawieniem do mózgu. Dzieje się to przez dłuższy czas i może doprowadzić do poważniejszych zaburzeń jak demencja, depresja czy zaawansowany udar. A ten poznamy po takich objawach jak:

• niedowład bądź drętwienie w jednej połowy ciała;
• zaburzenia widzenia;
• dysfunkcje w zakresie mowy;
• bóle i zawroty głowy;
• nudności.

Co ważne, jeśli pomoc nadejdzie zbyt późno, jest duże prawdopodobieństwo, że zaburzenia, które wystąpią, mogą pozostać na stałe. O tym, czy nasz podopieczny padł ofiarą udaru, można się dowiedzieć za sprawą domowego testu. Jeśli wypadnie on pozytywnie, niezbędna będzie natychmiastowa pomoc lekarska. Wystarczy poprosić seniora o wykonanie trzech prostych zadań. Po pierwsze: niech się uśmiechnie – jeśli zrobi to tylko jednym kącikiem ust, istnieje podejrzenie udaru. Po drugie: niech podniesie jednocześnie obie ręce nad głowę – jeśli będzie z tym problem, możliwe, że doszło do udaru. Trzecim zadaniem sprawdzającym będzie powtórzenie prostego zdania. Jeśli nie będzie go w stanie powtórzyć, trzeba jak najszybciej wezwać pogotowie.

Seniorzy w grupie ryzyka

Osoby starsze, z racji na słabszy stan zdrowia, narażone są na szereg chorób. Nie bez przyczyny trzecią przyczyną umieralności wśród seniorów są właśnie udary. Jednak istnieje grupa seniorów, która jeszcze bardziej jest narażona na niebezpieczeństwo udaru. Mowa tutaj o ludziach, którzy:

• mają zaburzenia rytmu serca;
• cierpią na nadciśnienie tętnicze;
• mają problemy z krzepliwością krwi;
• borykają się z podwyższonym poziomem cholesterolu i trójglicerydów;
• chorują na cukrzycę.

Chroń podopiecznego przed udarem

Następstwem udaru może być trwały lub czasowy niedowład ciała, problemy z widzeniem, afazja, czyli zaburzenia mowy, czy też kłopoty ze słuchem. Istnieją sposoby, aby ograniczyć ryzyko udaru u podopiecznego do minimum. Stosowanie się do tych zaleceń może także zmniejszyć szanse na jego powrót.

W życiu seniora konieczne będzie wprowadzenie pewnych zmian. Mowa tutaj o niwelowaniu stresów, wprowadzeniu diety bogatej w witaminy B oraz D, wprowadzenie – w miarę możliwości – aktywności fizycznej do życia swojego podopiecznego. Bardzo ważne jest też to, aby nasz podopieczny miał regularnie wykonywane pomiary ciśnienia oraz stawiał się na umawiane wizyty lekarskie.

Praca z podopiecznym po udarze wymaga przede wszystkim cierpliwości. Czasem powrót do dawnej formy jest niemożliwy, co frustruje seniora; a czasem potrzebna jest długotrwała rehabilitacja, która będzie przynosiła efekty dopiero po dłuższym czasie. Dlatego tak istotne jest wsparcie osoby, z którą chory spędza najwięcej czasu. Dzięki wspólnym działaniom łatwiej będzie uporać się z następstwem tej choroby. Warto również porozmawiać z fizjoterapeutą, który wskaże, jakiego rodzaju aktywności będą najodpowiedniejsze dla seniora. Takie postępowanie może przyczynić się do szybszego przebiegu rekonwalescencji. Jeśli zauważycie, że senior nie radzi sobie ze swoją chorobą, można rozważyć również konsultacje psychiatryczne – być może potrzebna będzie fachowa pomoc w uporaniu się z szokiem wywołanym chorobą.